Rozdział 58

Nastał wtorek. Po porannej toalecie, ubrałam się (link) i zeszliśmy na dół, na śniadanie. Stało ono już na stole. Przyszliśmy jako ostatni, bo reszta już siedziała i konsumowała posiłek.

 - Dzień dobry – przywitałam się z uśmiechem.

Usiedliśmy. Sięgnęłam po kromkę chleba i nałożyłam na nią po jednym plasterku sera oraz pomidora.

 - I jak ci się u nas podobało, Agnieszko? – zapytał pan Jarosław.

 - Bardzo dobrze się tu czuję – odparłam z uśmiechem.

 - Mam nadzieję, że będziecie nas częściej odwiedzać.

 - W najbliższym czasie to nie wiem. Ja mam mecze z Delectą, a potem Aga maturę, a ja reprezentację – odpowiedział Michał ze skrzywieniem na twarzy. Wiedziałam, że rodzina jest dla niego ważna, a w Wałczu nie miał zbyt często okazji bywać.

 - W takim razie pozostaje tylko spotkanie po którymś meczu. Będziemy w Bydgoszczy, więc mam nadzieję, że znajdziesz dla nas czas.

 - Postaram się – uśmiechnął się do nich.

Nadeszła pora naszego wyjazdu. Szczerze mówiąc, to trochę się tym zasmuciłam, bo bardzo mi się spodobało u Kubiaków. Jeszcze 24 godziny wcześniej umierałam ze strachu, a teraz nie chciałam stąd wyjeżdżać. Zostałam tak ciepło przywitana, choć wcale się tego nie spodziewałam.

Pożegnałam się już z prawie wszystkimi. Została już tylko pani Maria, która mnie serdecznie uściskała.

 - Pilnuj go tam – szepnęła mi do ucha. – I dbaj o siebie, kochana.

 - Obiecuję, że będę – odparłam z uśmiechem.

Wsiedliśmy do auta i odjechaliśmy.

 - Fajnie tu było – stwierdziłam w końcu.

 -  A nie mówiłem? To ty zawsze masz swoje – powiedział ze śmiechem.

 - Oj tam, oj tam. Idę spać, obudź mnie w Jastrzębiu.

 - Myślisz przespać ponad 6 godzin jazdy? – zdziwił się.

 - Owszem – wyszczerzyłam się i wygodnie usadowiłam na fotelu.

Koło godziny 20 byliśmy już pod moim domem. Misiek pomógł wnieść moje walizki do domu. Rodzice mieli wrócić na drugi dzień. Cały wtorek spędzili razem z rodzicami Wilczaka, aby dopracować szczegóły, co do ślubu. Miał być już niedługo. Praktycznie wszystko było już załatwione. Została tylko do obgadania sprawa z noclegiem dla gości. Miało być ich około 150. Połowa była z Gorzowa, więc nie było problemu, ale dla reszty trzeba było coś załatwić.

 - Zjadłabym coś – stwierdziłam, kierując się do kuchni. Otworzyłam lodówkę, lecz za wiele tam nie znalazłam.
 - Pizza? – zapytał Kubiak, więc sięgnęłam po telefon i zamówiłam posiłek. Dostawca przywiózł go już po 20 minutach, więc wspólnie zjedliśmy ją, oglądając telewizję.

 - Niedługo Andrea poda skład na Ligę Światową – powiedział w pewnym momencie siatkarz. Spojrzałam na niego.

 - Co cię naszło? Wiadomo, że zostaniesz powołany – uśmiechnęłam się.

 - Wiem, ale myślę, co będzie. Cały maj w Spale, potem czerwiec, lipiec mecze. W sierpniu przygotowania do Mistrzostw Europy. Rzadko będziemy się widywać – westchnął i mnie objął, opierając się podbródkiem o moją głowę.

 - Damy radę. W zeszłym roku też wyjeżdżałeś.

 - Ale wtedy w Londynie na przykład byłaś z nami prawie cały czas.

 - Przyjadę cię odwiedzić do Spały. No i będę na meczach w Katowicach, Wrocławiu i Łodzi – pocałowałam go w policzek.

 - Ale i tak będę cholernie tęsknić. Lepiej mi się gra, jak jesteś blisko.

 - Damy radę – usiadłam mu na kolanach i objęłam jego szyję. Spojrzałam w oczy i uśmiechnęłam się słodko. Przyjmujący uniósł jeden kącik ust w górę. W końcu pocałowaliśmy się namiętnie. Nasze języki doskonale ze sobą współgrały. W końcu Misiek zaczął schodzić pocałunkami niżej, po linii mojej szczęki do szyi. Odsunął trochę mój sweter i złożył pocałunek na moim ramieniu. Wiedziałam do czego to zmierza i wcale się nie opierałam. Zaczęłam ściągać bluzę Michała, a następnie jego koszulkę. Nagle Kubiak wziął mnie na ręce i zaniósł do góry, gdzie w moim pokoju przenieśliśmy się na łóżko. To była niesamowita noc.

Obudziły mnie promienie Słońca, które wdarły się przez okno do mojej sypialni. Poczułam coś na swoich ramionach. Okazało się, że to Michał całował moje ramię. Odwróciłam się w jego stronę i uśmiechnęłam. Siatkarz złożył na moich ustach namiętny pocałunek.

 - Która godzina? – spytałam nadal zaspanym głosem. Kubiak zerknął na wyświetlacz telefonu, który leżał na stoliku obok łóżka.

 - Za dziesięć 8 – odpowiedział i wrócił do całowania mojego ramienia, a następnie ust.

 - Misiek – jęknęłam, pomiędzy pocałunkami. – Mam lekcję za godzinę.

 - Odwiozę cię – mówił, nie przerywając swojej czynności. Skapitulowałam więc i objęłam chłopaka za szyję, odwzajemniając pieszczoty. Bardzo mu się moja postawa spodobała, bo przyssał się do mnie jeszcze bardziej. Po pewnym czasie sięgnęłam ręką po telefon. Gdy zobaczyłam, że jest już 8:09 to odepchnęłam Michała od siebie. On spojrzał na mnie zdezorientowany.

 - Spóźnię się przez ciebie – wyjaśniłam mu, podając telefon. Zerknął na ekran i podrapał się po brodzie, którą przykrywał kilkudniowy zarost.

 - Mówiłem, że cię odwiozę – powiedział, chwytając mnie za rękę, gdy ja już wstawałam.

 - Michał, jesteś strasznie niewyżyty – oznajmiłam i wstałam. Podeszłam do komody i wyciągnęłam z niej czystą bieliznę. Kątem oka zauważyłam, jak Kubiak wstał z łóżka i ubrał swoje bokserki. Podszedł do mnie i cmoknął w skroń.

 - Zrobię śniadanie – oznajmił.

 - Nic nie ma w lodówce – powiedziałam, przypominając sobie.

 - To zrobię zakupy.

 - Nie ma czasu. Zjem coś w szkole, a ty w domu. Trening masz dopiero o 10.

 - Taa, zjesz coś w szkole – bąknął pod nosem. Pocałowałam go w usta.

 - Zjem – odparłam i zniknęłam za drzwiami łazienki. Wzięłam bardzo szybki prysznic i założyłam bieliznę. Następnie umyłam zęby i wróciłam do pokoju. Podeszłam do szafy i wyciągnęłam ubrania (link), które na siebie założyłam. Potem skierowałam się znowu do łazienki i poczesałam włosy, związałam w luźnego koka, a potem zawiązałam na głowie niebieską bandankę. Przejrzałam się jeszcze raz w lustrze i uśmiechnęłam do swojego odbicia. Sięgnęłam po torbę, w której miałam książki i zbiegłam po schodach na dół. Poczułam jakiś zapach w kuchni, więc tam się udałam. Zobaczyłam na stole jajecznicę. Misiek wyszczerzył się w moim kierunku.

 - Znalazłem jajka – powiedział, dumnie wypinając pierś do przodu. Pokręciłam głową ze śmiechem i podeszłam do niego.

 - Kocham cię – cmoknęłam jego policzek.

 - Tak mało za tyle wysiłku?! – oburzył się, więc pocałowałam go w usta. Chciałam się oderwać, ale przytrzymał mnie w pasie.

 - Michał! – skarciłam go.

Usiedliśmy przy stole i zjedliśmy śniadanie. Oczywiście musiałam pospieszać przyjmującego, bo było już za dwadzieścia 9, czyli lekcje zaczynałam za 15 minut. W końcu skończyliśmy, ubraliśmy kurtki i wyszliśmy z domu, wcześniej zamykając drzwi na klucz. Wsiedliśmy do Infiniti siatkarza i pojechaliśmy w kierunku mojej szkoły.

 - Mógłbyś zwolnić? – spytałam, gdy zauważyłam, że wskazówka na liczniku wskazuje 100km/h.

 - Przecież nie chcesz się spóźnić – puścił do mnie oczko.

 - Ale wiesz, jak nie lubię szybko jeździć – powiedziałam z wyrzutem. Prędkość się zmniejszyła.

 - Kiedyś lubiłaś – powiedział bardzo cicho z myślą, że tego nie usłyszę. Nie wyprowadzałam go z błędu, tylko odwróciłam głowę w prawo, patrząc na kolejne bloki, które mijaliśmy. Dużo razy, gdy jechaliśmy razem poruszał ten temat, że wypadek nie był spowodowany nadmierną prędkością, tylko tym, że kierowca ciężarówki był pijany i wjechał na jego pas. Ja jednak od tamtej pory boję się szybkiej jazdy. W jego wykonaniu szczególnie. Nie chciałabym przeżywać tego horroru jeszcze raz.

Podjechaliśmy pod moje liceum. Kubiak zauważył, że nadal o tym wszystkim myślę, bo nie odezwałam się już w czasie jazdy.

 - Ile razy będziemy to przerabiać? – westchnął. – Tylko się kłócimy przez to.

 - Nie chcę się kłócić, ale wiesz, że nie lubię już szybkiej jazdy i już. Możemy skończyć temat?

 - Możemy – nachylił się nade mną i spojrzał czule. Nie mogłam się nie uśmiechnąć. Odwzajemnił gest i pocałował mnie.

 - Pa – pożegnałam się, wychodząc z auta. 

____________

Jestem chora, więc z nadmairu wolnego czasu dodaję nowy rozdział. Byłoby mi miło gdybyście komentowali również mojego drugiego bloga, bo poświęcam mu więcej pracy. Staram się dopracowywać rozdziały i mam wrażenie, że jest lepszy, niż ten. Miło by mi było, gdybym przeczytała o nim jakieś opinie.